Ik volgde de GR131 (Damme-Ieper) van Provincie- en kasteeldomein d’Aertrycke tot boven op de Ruidenberg. De terugweg naar het kasteeldomein had ik zelf uitgetekend.
Ik wandelde door de prachtige bossen en parken van het Kasteel d’Aertrycke en het Kasteel van Wijnendale.
Het Kasteel d’Aertrycke werd gebouwd in de tweede helft van de 19de eeuw in opdracht van Baron August de Maere, een politicus, waterbouwkundige en promotor van de haven van Brugge-Zeebrugge. Het kasteel ligt midden een mooi kasteelpark en is omgeven van grote vijvers. Het kasteel werd gebouwd ten noorden van Torhout op de “Verloren Kost“, een vroeger heidegebied. Het domein is ondertussen eigendom van de provincie West-Vlaanderen en opengesteld voor het publiek en het Kasteel en het Koetshuis worden uitgebaat als horeca-zaken.
Ik wandelde via een stukje van de Groene 62, de vroegere spoorlijn Oostende-Torhout, tot bij het kasteel van Wijnendale, een waterburcht gelegen midden in een bosrijke omgeving. Beide kastelen liggen in vogelvlucht amper twee kilometer uit mekaar.
De geschiedenis van het Kasteel van Wijnendale gaat terug tot vermoedelijk einde van de 11de eeuw en was ooit een belangrijke residentie voor de graven van Vlaanderen en de hertogen van Bourgondië. Begin 19de eeuw werd het kasteel aangekocht en herbouwd door een rijke Brusselse bankier. In mei 1940 bij het begin van de Tweede Wereldoorlog had hier in het kasteel nog een belangrijk overleg plaats tussen Koning Leopold III en enkele regeringsleden. Het kasteel en domein zijn momenteel niet toegankelijk voor het publiek wegens renovatiewerken.
Bij het kasteel volgde ik verder de GR131 en wandelde over het Fonteinpad voorbij de Onze-Lieve-Vrouwekapel en de Ijskelder. Vanaf het pad kon ik door de bomen een glimp opvangen van de waterburcht. De kaarsrechte, met beton verharde Julianadreef stuurde mij dwars door het Wijnendalebos, het vroegere jachtgebied van de adellijke bewoners van het kasteel. Een deel van het bos is niet open voor het publiek maar beschermd en voorbehouden als bosreservaat. Tijdens de Tweede Wereldoorlog waren in het bos munitiedepots en werden sommige dreven verhard met beton.
Ik verliet het bos en volgde verder de GR131 tot bij het gehucht Edewalle en verder bergop tot boven op de Ruidenberg, een bescheiden heuvel op de grens van Kortemark, Ichtegem en Koekelare. Op de Ruidenberg buigt het GR-pad af richting Diksmuide. Ik begon hier aan mijn terugweg via enkele onverharde wegen aan de rand van het Wijnendalebos en via een stukje van Ichtegem. De Groene 62 bracht mij terug tot in Wijnendale. Ik wandelde voorbij het kerkje en wat later bereikte ik het provinciedomein, dat ik nog uitgebreid verkende. De natuur en de bomen in kleurrijke herfsttooi waren op hun mooist. Het goede weer had heel wat wandelaars naar het kasteeldomein gelokt.
Mijn foto’s van de wandeling: Wijnendale 14 november 2021
