Ik begon mijn wandeling in Keiem en wandelde door het polderlandschap via het gehucht Tervate en de Tervatebrug naar Stuivekenskerke.
De dorpskern van Keiem, een deelgemeente van Diksmuide ligt een tweetal kilometer ten oosten van de Ijzer. Het dorpje en de Tervatebrug lagen tijdens de Eerste Wereldoorlog midden het krijgsgeweld van het Ijzerfront. Rond de Tervatebrug woedden in oktober 1917 hevige gevechten met heel wat slachtoffers. Het Belgische leger trok zich terug achter de Ijzer waarbij de Tervatebrug werd opgeblazen. Toch zouden de Duitsers erin slagen om enkele dagen later de Ijzer over te steken. Wat later werden in Nieuwpoort de sluizen open gezet en liepen de polders tussen de Ijzer en de spoorweg Nieuwpoort-Diksmuide onder water.
In het polderdorpje Stuivekenskerke, in de volksmond ook wel Stuvekens genoemd, stapte ik door het natuurreservaat de Viconia Kleiputten. Deze kleiputten zijn hier ontstaan, toen na de Tweede Wereldoorlog in de omgeving van de kasteelhoeve Viconia steenbakkerklei werd ontgonnen. Schepen vervoerden de klei over de Ijzer naar de steenbakkerij in Nieuwpoort.
De kasteelhoeve Viconia is een vroegere kloosterboerderij van de Norbertijnen uit Vicogne, een gehucht nabij de Noordfranse stad Valenciennes. De geschiedenis van deze hoeve gaat terug tot in de 12de eeuw toen deze Norbertijnen hier in de polders een schaapskooi verwierven. Tijdens de Eerste Wereldoorlog was de hoeve een belangrijke Duitse voorpost midden de onder water gezette Ijzervlakte. Het landgoed werd tijdens de oorlog bijna volledig verwoest.
Vanuit Stuivekenskerke wandelde ik via de Schoorbakkebrug naar Schore, een deelgemeente van Middelkerke. Via Schore en Leke stapte ik terug naar Keiem. Toen ik Keiem binnen wandelde kwam ik voorbij de Belgische militaire begraafplaats. Op het kerkhof liggen meer dan 600 gesneuvelde soldaten waarvan meer dan de helft nooit werd geïdentificeerd en dus als “onbekend” werden begraven.
Mijn fotoreportage: Keiem 14 oktober 2021
