Grensoverschrijdende wandeling door het mooie Heuvelland.
Ik begon mijn wandeling in Nieuwkerke en stapte eerst een stukje over de “schreve” richting het Noord-Franse stadje Bailleul. Ik wandelde terug naar Nieuwkerke via Dranouter. Tijdens de wandeling volgde ik overwegend het wandelnetwerk Heuvelland. (een uitgebreider verslag volgt).
Nieuwkerke is de meest zuidelijke gemeente van het West-Vlaamse Heuvelland. Ik startte mijn tocht in westelijke richting en kwam eerst voorbij het Westhof Farm Cemetery, een kleine militaire Britse militaire begraafplaats en wat later bij het monument de Tombe. Dit gedenkteken herinnert aan drie katholieke priesters die hier tijdens de 16de eeuw door bosgeuzen werden omgebracht. Door de crisis in de lakennijverheid en de armoede had het Calvinisme veel aanhangers in de regio, het Westkwartier. Dit leidde tot heel wat onlusten en conflicten tussen katholieken en protestanten met als hoogtepunt de gewelddadige Beeldenstorm.
Ik wandelde hier als het ware op een balkon op de flanken van de zuidelijke heuvelrug van het Heuvelland aan de rand van de Noord-Franse Leievlakte. Hier in de vallei ligt het natuurgebied de Breemeersen. In de verte kon ik de kerkjes zien van de Franse dorpjes Nieppe en Steenwerck.
Een poosje verder veranderde de straatnaam van Eikelstraat geruisloos in Eeckelstraete. Ik was duidelijk over de frontiere in Frans-Vlaanderen. Weldra doemden de torens van het kleine stadje Bailleul of Belle voor mij op. Bij de “Ferme Brasserie Beck“, waar het artisanale bier Hommelpap wordt gebrouwen, begon ik aan de beklimming van de Ravensberg. De hoppe, die wordt gebruikt voor het brouwen van de Hommelpap, is afkomstig van de eigen hoppevelden bij de boerderij.
Ik stapte verder tot aan de bebouwde kom van Belle en wandelde daarna door het prachtige landschap en via enkele mooie onverharde wegen richting Dranouter. Onderweg passeerde ik het gehucht Verloren Hoek of Coin Perdu, gelegen pal op de grens. Het gehucht ligt wat verloren midden in de velden en men waant zich hier in niemandsland. Het oord heeft duidelijk zijn naam niet gestolen. Ik klom verder tot boven bij de Hillemolenstraat en had hier een mooi panorama over de uitgestrekte heuvelrij van de Mont des Cats tot de Kemmelberg.
Net voor Dranouter passeerde ik de kleine wijngaard van het wijndomein Koudekot. Wat verder staat het beeld van de “doedelzakspeler“, dat ooit werd onthuld voor de 30ste verjaardag van het Festival, dat hier elk jaar begin augustus wordt georganiseerd. In Dranouter zag in de 16de eeuw het fenomeen Petrus Plancius of Pieter Platevoet het levenslicht. Een man van veel talenten: astronoom, cartograaf, geograaf en vurig Calvinistisch predikant. Petrus Plancius slaat uiteindelijk op vlucht voor de Inquisitie en vestigt zich in Amsterdam.
In Dranouter hield ik een korte rustpauze en begon daarna aan mijn terugweg naar Nieuwkerke. Ik daalde af tot bij de Douvebeek en stapte verder door de Douvevallei in oostelijke richting met de Kemmelberg aan mijn linkerzijde. De Douve stroomt van oost naar west door het Heuvelland: van de Zwarteberg via Dranouter, Wulvergem, Mesen naar zijn monding in de Leie in Waasten.
Uiteindelijk begon ik aan het klimmetje naar Nieuwkerke en volgde een poosje de “Geuzenwandelroute” en een mooie, smalle voetweg tot bij het Sint-Annabrugje, een brugje over een oude tramweg. Het brugje wordt in de volksmond ook wel de “Pont d’Amour” genoemd omdat verliefde koppeltjes op deze afgelegen plek wel eens durfden af te spreken.
Mijn fotoreportage: Nieuwkerke 31 augustus 2021
