Wandeling door het mooie en vlakke landschap in de Ijzervallei ten zuiden van Diksmuide.
Ik startte mijn wandeling in Nieuwkapelle, de zuidelijkste deelgemeente van Diksmuide. Het dorp maakte vroeger samen met Oudekapelle en Sint-Jacobskapelle deel uit van de fusiegemeente Driekapellen. Later werd Driekapellen bij Diksmuide gevoegd.
Via de Put, een grote waterplas en de Oude Zeedijk wandelde ik tot bij de Knokkebrug nabij het vroegere Fort Knokke. De Put is een vroegere zandafgravingsput en het water wordt gebruikt ter bevoorrading van het waterproductiecentrum de Blankaart. Naast de waterplas staan twee windturbines van de coöperatie Beauvent: de “Lepelmolen” en de “Botermolen“.
Bij de Knokkebrug mondt het Ieperleekanaal, ofwel het kanaal Ieper-Ijzer, uit in de Ijzer. Op deze strategische plaats werd op het einde van de 16de eeuw in opdracht van Lodewijk XIV door Vauban een versterking gebouwd: het Fort de Knocke. Het Fort maakte toen deel uit van de versterkingen langs de noordgrens van het toenmalige Franse koninkrijk.
Via de Knokkebrug bereikte ik de rechteroever van de Ijzer. De rechteroever werd niet bedijkt zodat de rivier bij hevige neerslag buiten zijn oevers kan treden en de lager gelegen graslanden en broeken onder water kunnen lopen. Vanaf hier begon ik mijn zwerftocht door de uitgestrekte en vlakke Ijzerbroeken van het Merkembroek. Het gebied lag tijdens de Eerste Wereldoorlog aan het Ijzerfront en ik passeerde een tweetal herdenkingsbomen van de Duitse frontlijn.
Via de Vijfhuizenwegel, een oude, landelijke voetweg tussen Merkem en Woumen bereikte ik het natuurgebied de Blankaart. Ik stapte verder door het natuurgebied tot bij de Zuivelboerderij ’t Hof van de Rhille in Woumen, waar ik mezelf trakteerde op een koffie en een ijsje.
Daarna hernam ik mijn wandeling door de Ijzerbroeken tot bij het veer over de Ijzer. De veerman zette mij af op de Ijzerdijk op de linkeroever van de Ijzer en ik vervolgde een tweetal kilometer over de dijk in de richting van Diksmuide.
Via het kleine en charmante dorpje Sint-Jacobskapelle stapte ik terug naar Nieuwkapelle. Het dorpje ligt hier vreedzaam, ietwat verloren en vergeten in het weidse en vlakke polderland op amper een boogscheut van Diksmuide. Telkens ik hier voorbij kom, maak ik mij de bedenking dat het hier aangenaam wonen moet zijn midden in deze oase van rust en stilte ver weg van alle drukte.
Ook Guido Gezelle kende het dorpje en noteerde in 1868: “Het kerksken ligt vlak in de weiden, eene sterke halve ure gaans van Dixmude, en in het schilderachtigste en bekoorlijkste oord dat men vinden kan.”
Het plaatsje ligt op een pelgrimsroute naar het Spaanse Santiago de Compostella en voor het kleine kerkje, toegewijd aan Sint-Jacob, wijst het bronzen beeld van de Pelgrim de bedevaarders de goede richting.
Mijn fotoreportage: Nieuwkapelle 29 juli 2021
