Ik wandelde voor het grootste deel via de knooppunten van de wandelnetwerken Ijzervallei en Hoppeland.
Ik begon mijn wandeling in Proven, een deelgemeente van hoppestad Poperinge en verkende uitgebreid de grensstreek in de Ijzervallei.
Vanuit Proven wandelde ik eerst noordwaarts richting Ijzervallei. Onderweg passeerde ik de vroegere afspanning “Hogen wayenburg”. De kerktorens in de omgeving doen dienst als bakens in het vlakke landschap: aan mijn rechterkant Krombeke en Stavele en links van mij Haringe en Roesbrugge. Een onverhard pad leidde mij door de Ijzerbroeken tot bij de Kallebrug, een fietsers- en voetgangersbrug over de Ijzer in Beveren aan de Ijzer. Boven op de brug had ik een mooi panorama over de omgeving met de Sint-Audomaruskerk en de witte Brouckmolen.
Ik volgde het smalle pad langs de Ijzer stroomopwaarts richting Roesbrugge, een dorp gelegen aan de “schreve”. Door zijn ligging aan de grens groeide het in het verleden uit tot een belangrijke economische, administratieve en culturele entiteit. Er waren brouwerijen, steenbakkerijen, tabaksfabrieken, een douane- en belastingkantoor en een vredegerecht. In het begin van de 13de eeuw werd de abdij “onze Lieve Vrouwe ter nieuwe plant” gesticht. Toen de gebouwen in de tweede helft van de 16de eeuw werden vernield, verhuisde de kloosterorde Roesbrugge Dames naar Ieper.
Rond Roesbrugge en Haringe volgde ik een tijdje de Dode Ijzerwandelroute. Het wandelpad slingert zich door de natuur langs de frontiere, gevormd door de Ijzer en de Heidebeek of Ey Becque voor onze zuiderburen.
In deze grensstreek in de Westhoek werd er vroeger volop gesmokkeld. Blauwers probeerden op die manier, weliswaar illegaal een centje bij te verdienen. Het kleine bruggetje over de Heidebeek was de enige grensovergang in Haringe en werd dan ook door de Blauwers druk gebezigd. Het standbeeld van Karel de Blauwer in Haringe herinnert aan dit verleden. Wat verder passeerde ik nog een militaire begraafplaats met gesneuvelden uit de Eerste Wereldoorlog, die hier in de veldhospitalen achter het front stierven.
Een weg parallel aan de grens en de Heidebeek bracht mij in zuidelijke richting tot bij het Franse Houtkerke en Watou. De Terenburgseweg (de naam verwijst naar het Noord-Franse Thérouanne) leidde mij terug naar Proven.
Twee Grote Routepaden doorkruisen de regio: de GR5A (Wandelronde van Vlaanderen) en de GR130 (GR-Ijzer). De beide GR-paden volgen samen de Ijzer tussen Roesbrugge en Stavele. Mijn verslag van de etappe over de GR5A kun je hier nalezen: Westouter-Stavele. Mijn verslagen over de GR Ijzer: Beveren aan de Ijzer tot Herzeele en van Roesbrugge naar Elzendamme.
Mijn foto’s van de wandeling: Proven 14 maart 2021
