Vorige week konden we nog volop genieten van de zon en de aangename temperatuur. Dit weekend nam het herfstweer en storm Odette het over: veel (storm)wind, overvloedige regen, donkere lucht en grijze wolken. Toch kon ik profiteren van een drogere periode op zondagnamiddag om een wandeling te maken.
Ik begon mijn wandeling bij het vroegere treinstation van Avelgem, gelegen langs de opgebroken spoorlijnen 83 (Kortrijk-Ronse) en 85 (Leupegem-Herseaux). Het stationsgebouw werd vernield tijdens de Eerste Wereldoorlog en daarna heropgebouwd en is beschermd als monument. Beide spoorlijnen werden aangelegd in de 19de eeuw en waren voor de regio economisch heel belangrijk. Via de spoorwegverbinding tussen Ronse en Kortrijk (lijn 83) werden voor de industrie rond Kortrijk heel wat steenkolen aangevoerd vanuit de Borinage . De spoorlijn 85 was meer een pendellijn en werkmanstrein die vooral door de seizoensarbeiders of “trimards” werd gebruikt die in de textielfabrieken in het Noorden van Frankrijk hun centen verdienden. Beide spoorlijnen zijn nu ingericht als wandel- en fietsroute: het Guldenspoorpad (spoorlijn 83) en de Trimaarzate (spoorlijn 85). Het Guldenspoorpad is onderdeel van de Fietssnelweg F45 (Gent-Oudenaarde-Kortrijk) en daardoor volledig verhard. Heel spijtig voor de wandelaars die liever over onverharde wegen wandelen.
Vanaf het station volgde ik het Guldenspoorpad tot aan de wandel- en fietsbrug over de Schelde: de Ijzerwegbrug. Een stukje jaagpad en een onverhard pad stuurden mij door de Avelgemse Scheldemeersen. Deze lager gelegen weilanden liepen vroeger onder water toen de Schelde buiten haar oevers trad. Door de rechttrekking van de rivier ontstond een mooi stuk natuur met afgesneden Scheldebochten of coupures. Aan de andere kant van de Schelde kon ik de kerkjes zien van Escanaffles, Ruien en de beboste heuvelrug van de Kluisberg en in de verte het witte kerkje boven op de Kwaremont. Tot voor enkele jaren was het landschap hier in de ruime omgeving oerlelijk door het wansmakelijke uitzicht op de koeltoren en schoorstenen van electriciteitscentrale van Ruien.
Wat verder bereikte ik het Avelgemse gehucht Rugge, gelegen langs de Schelde tussen Avelgem en Ruien. Het plaatsje wordt ook wel de Waterhoek genoemd. De commotie rond de aanleg van de Scheldebrug aan de Waterhoek was destijds het plot voor de streekroman van Stijn Streuvels: “de teleurgang van de Waterhoek”. Het boek werd later verfilmd als “Mira” met als hoofdrolspelers Jan Decleir en Willeke Van Ammelrooy. Enkele blootscènes in de film zorgden destijds voor nogal wat ophef. Ook de publicatie van de roman van Stijn Streuvels zorgde destijds voor deining. Enkele liederlijke passages werden bij een latere herdruk geschrapt.
De veel hoogspanningslijnen en -masten, die leiden naar het hoogspanningsstation aan de Waterhoek vond ik echt wel storend in het landschap.
Na mijn passage door de Waterhoek (van Mira was er helaas geen spoor) verliet ik de Scheldevallei en wandelde verder door de velden en weiden tussen Otegem en Heestert. Wat verder zag ik de contouren van de Tiegemberg met bovenop de Bergmolen. Ik stapte over enkele mooie betegelde paden voorbij enkele hoeves: In den Ast, het Hof ter Hulle, Goed ter Tiegemplanke, Goed ter Kaphoek. Alle Avelgemse hoeves zijn Hoeves met verhalen en kregen een naam- en infobord.
Onderweg moest ik de batterijen van mijn GPS wisselen waarna het apparaat verder dienst weigerde. Gelukkig had ik het parkoers ook op Google Maps geplaatst en kon ik verder navigeren op basis van mijn smartphone.
Nabij Heestert bereikte ik opnieuw het Guldenspoorpad dat ik volgde tot het station van Avelgem. Ook de GR5A Wandelronde van Vlaanderen komt hier voorbij: zie mijn verslag van de tocht Ronse-Rollegem (verslag).
Mijn fotoreportage: Avelgem 27 september 2020
