De Asselkouter wandelroute start in het kleine Oost-Vlaamse dorpje Munte, een deelgemeente van Merelbeke en is 13 kilometer lang. Deze route vormde de basis voor mijn tocht. Ik zorgde zelf voor wat extra wandelkilometers: In Baaigem wandelde ik nog wat verder door richting Dikkelvenne en in Munte maakte ik nog een extra lusje naar Bottelare.
Ik begon de tocht bij het kerkje van Baaigem, de kleinste deelgemeente van Gavere. Het dorpje moet zowat 1000 jaar geleden ontstaan zijn en de dorpskern is beschermd als dorpszicht. Wat verder in het dorpje staat boven op een heuvel de Prinsenmolen. Ik wandelde eerst een extra stukje richting Dikkelvenne en volgde daarbij een stukje GR122 Scheldeland. Deze GR loopt van Hulst (Nederland) dwars door Oost-Vlaanderen naar Doornik.
Ik kwam uiteindelijk bij de Prinsenmolen en daarna ging de route via de Makkegemdries. Via een modderig, onverhard pad klom ik omhoog tot bij twee antennes (militair domein). De route liep verder over de heuvelrug voorbij nog enkele identieke antennes naar Munte. Ik had een mooi zicht over de Scheldevallei aan mijn linkerkant en wat meer noordelijker kon ik zelfs de torens van Gent zien.Heel merkwaardig zijn de vele bunkers die hier nog overal verspreid liggen in het landschap. Deze bunkers werden gebouwd in de jaren dertig van de vorige eeuw en maakten deel uit van de bunkergordel Bruggenhoofd Gent en moesten de Stad Gent beschermen in oorlogstijd.
Bij de kerk van Munte staat het informatiebord van de wandelroute. Ook de dorpskern van Munte is beschermd als dorpszicht. Daarna begon de afdaling tot bij het kasteel Ter Zinkt, waarvan de geschiedenis terug gaat tot in de Middeleeuwen. Het kasteel werd eind 19de eeuw verbouwd.
Wat later verliet ik de wandelroute en maakte een ommetje via heel wat “trage wegen” naar Bottelare: de Muntewegel, de Onderstandwegel, de Boerewachtwegel, de Steenbergwegel, de Verreslag en Hazenwegel. De Drieswegel bracht mij uiteindelijk tot bij het vroegere Karmelietenklooster. Hier kwam ik opnieuw op het traject van de Asselkouter wandelroute. De Asselkouter stuurde me opnieuw de heuvelrug op richting Munte. Het straatnaambord bracht duidelijkheid omtrent de plaatsnaam: de Asselkouter is een kouter met daarrond hazelaars.
Weldra doemde voor mij het kerkje van Baaigem en de Prinsenmolen op.
Enkele foto’s: Baaigem 20 december 2018
