Een stukje Nederlands Kustpad langs de Noord-Friese Waddenzee: over de zeedijk van Holwerd tot Lauwersoog.
Een beetje Fries voor gevorderden:
“ wer is it lân sa wiid, wer is de himel sa heech, wer is de kime sa fier”
De wandelroute had ik op mijn GPS opgeladen. Eigenlijk was dit niet nodig want het Kustpad loopt tussen Holwerd en Lauwersoog over de zeedijk langs de Waddenzee. Ik startte mijn tocht aan de Sint Willibrorduskerk van Holwerd. De kerk werd gebouwd in de 18de eeuw boven op een terp of kunstmatige heuvel ter bescherming tegen het water van de Waddenzee.
Het Friese dorp ligt nu ruim één kilometer achter de zeedijk. Ik bereikte het Kustpad aan de zeedijk bij de langste pier van Europa. Inderdaad een dam strekt zich hier twee kilometer ver in de Waddenzee. Vanaf deze pier vertrekt de veerboot nemen naar het waddeneiland Ameland.
Vanaf hier begon mijn tocht over de zeedijk. Ik verkoos om bovenop de rug van de dijk te lopen. Zo had ik een mooi zicht op de Waddenzee aan mijn linkerkant en de polders van Friesland aan de andere kant. In de verte zag ik Ameland en wat verder voor mij het volgende waddeneiland Schiermonnikoog. Boven op de zeedijk grazen massa’s schapen het gras kort en ik moest mij voortdurend een weg banen doorheen kuddes schapen . De dieren keken mij verbaasd aan maar maakten steeds gedwee plaats.
Het was laagwater en de Waddenzee had zich heel ver teruggetrokken. Ik zag zandplaten die uitstaken boven het zeewater en langs de kust modderige stukken slik. Bij hoogwater wordt alles dan overspoeld met zeewater uit de Noordzee. De Waddenzee is belangrijk als natuurgebied en is door de UNESCO erkend als werelderfgoed.
Het dorpje Ternaard lag wat verder achter de dijk. Voor mij aan de einder zag ik reeds het kerkje van Wierum. Het kerkje lag vroeger midden in het dorp maar ligt nu bijna tegen de zeedijk. Heel wat huizen verdwenen door overstromingen in de zee. Een monument op de zeedijk herinnert aan de ramp die het vissersdorp in 1893 trof: slechts vier van de zeventien vissersboten keerden terug en 22 vissers lieten tijdens de ramp hun leven op zee.
In het tweelingdorp Paesens-Moddergat verlaat het Kustpad eventjes de zeedijk. Ook deze dorpjes hebben een visserijverleden en ook hier lieten in de 19de eeuw heel wat vissers het leven op zee. Op de zeedijk staat het monument van de “Fiskerfrou”. Men kan er ook enkele vroegere visserswoningen bezoeken in het museum ’t Fiskershuske. Ik nam er de tijd voor een koffie met Oranjekoek, een Fries gebak. Heel lekker.
Ik vervolgde wat later mijn tocht over de zeedijk. Nu kon ik heel duidelijk het waddeneiland Schiermonnikoog zien. Ondertussen was het vloed en de zee overspoelde de slikken. Na een poosje kwam ik bij de afsluitdijk aan het Lauwersmeer. In 1969 werd de Lauwerszee afgesloten van de Waddenzee. Bij de sluizen voor de haven van Lauwersoog kwam ik in de provincie Groningen.
Mijn foto’s : Holswerd – Lauwersoog 3 september 2018
