In Bedum, een dorpje in het Noorden van Nederland in de provincie Groningen werd vandaag de “Walfridusvoettocht” georganiseerd. Walfridus was een boer die in Bedum leefde in de 10de eeuw. Aangezien ik een week aan de Waddenzee vertoefde, was dit een uitstekende gelegenheid om dit stukje van de Nederlandse provincie Groningen te leren kennen.
De tocht was goed voorbereid, uiterst verzorgd en uitstekend uitgepijld. De wandelaars kregen daarenboven bij de start een gedetailleerde parkoersbeschrijving en een overzichtskaartje met de af te leggen wandelroute. Verkeerd lopen was dus onmogelijk.
Het onthaal in de startzaal was heel gemoedelijk. Ik werd nog getrakteerd op een koffie en met een flesje water, een stuk peperkoek en een banaan. Zo kon ik op pad.
Ik wandelde door het vlakke en open landschap van deze streek ten noorden van de stad Groningen. Onderweg passeerde ik enkele pittoreske plaatsjes met prachtige namen: Onderdendam, Toornwerd, Middelstum en Westerwijtwerd. Dit zijn “wierdedorpen” die men langs de kust van de Waddenzee aantreft. Deze dorpen werden gebouwd rondom een wierde of terp. Dit is een kunstmatige heuvel, die de bewoners moest beschermen tegen het water van de Waddenzee.
Wat al deze dorpjes gemeen hebben dat zijn mooie kerkjes, prachtige huizen, molens, kanalen en bootjes.
In Westerwijtwerd pauzeerde ik eventjes in “café Hazekamp”, volgens de beschrijving één van de laatste huiskamer cafés van Nederland.
De aankomst in Bedum was bij de Walfriduskerk. Deze kerk heeft een heel merkwaardige “scheve kerktoren” uit de 11de eeuw. Volgens Wikipedia staat deze kerktoren zelfs schever dan de toren van Pisa.
Ik had genoten van een mooie tocht door het Groningense landschap.
Mijn fotoreportage: Bedum 1 september 2018
