Over de Hoge Kam, langs de Handzamevaart en door de Bethoosterse Broeken.
De wandeltocht startte vanuit Esen, een deelgemeente van Diksmuide. Om te genieten van de koelte van de morgen was ik reeds vroeg op pad. Er was eerst een lus vanuit de startzaal richting Klerken en Zarren. Deze lus was hoofdzakelijk verhard. Dit stukje ten zuiden van de dorpskern van Esen is hoger gelegen en van hieruit heeft men een mooi uitzicht over de Ijzervallei in het Westen. De Hoge Kam, tussen Esen en Woumen, is het hoogste punt van Diksmuide. Ik stapte een stukje over een 19de eeuwse kasseiweg: de Steenstraat. Deze kasseiweg werd in 1992 als landschap beschermd en dateert uit de tijd van de Romeinen. Deze Romeinse weg verbond het Noord-Franse stadje Cassel met Aardenburg in Zeeuws-Vlaanderen.
Een dik uur later stond ik opnieuw in Esen. De tocht ging nu door de polders en door de Bethoosterse Broeken en een stukje langs de Handzamevaart naar Vladslo, een andere deelgemeente van Diksmuide. Ook vanuit Vladslo was er een wandellus uitgepijld. De tocht volgde een stukje het traject van de GR131 en de wandelroute “Vladslo-Ambacht”. Ik hoopte stilletjes dat de tocht mij tot bij de Duitse militaire begraafplaats van Vladslo zou leiden waar de beelden van het “Treurend Ouderpaar” staan van de Duitse kunstenares Käthe Kollwitz. Helaas.
Bij de tweede passage in Vladslo pauzeerde ik een poosje op het terras van het café voor de kerk. De terugtocht naar Esen ging via het gehucht Einsdijk aan de Handzamevaart.
Mijn fotoreportage: Esen 4 augustus 2018
