Parkoers: richting Wulvergem en Ploegsteert
Het parkoers volgde een poosje het traject van de GR5A Wandelronde van Vlaanderen.
Wijtschate ligt in het West-Vlaamse Heuvelland een achttal kilometer ten zuiden van Ieper. Het dorpje ligt op een heuvelkam en het Duitse leger bezette tijdens de Eerste Wereldoorlog deze strategisch belangrijke plaats. In juni 1917 werden door de geallieerden 19 ondergrondse mijnladingen tot ontploffing gebracht onder de Duitse stellingen op de heuvelrug tussen Wijtschate en Mesen (Messines Ridge). Een tweetal kilometer ten zuidwesten van Wijtschate stond op een hoogte de Spanbroekmolen. De Duitsers hadden op deze plek een observatiepunt uitgebouwd. Nu ligt op deze plaats de Spanbroekmolenkrater (ook wel Pool of Peace genoemd), de meest bekende overgebleven krater van deze Mijnenslag.
De tocht ging richting Wulvergem, de kleinste deelgemeente van Heuvelland. Het parkoers volgde het traject van de GR5A door het Kampagnebos en ik passeerde eerst een bunker en daarna een gemetselde Duitse mijnenschacht “Dietrich”. Bij de Oosthoeve en krater 9 verliet ik eventjes de GR5A maar bij de Pool of Peace pikte ik het traject opnieuw op. Via een mooie veldweg ging het daana in dalende lijn naar Wulvergem.
Vanuit Wulvergem was een lus uitgepijld van een achttal kilometer richting Ploegsteert. Tijdens deze lus verkende ik een stukje Henegouwen. Na de beklimming van de Rosenberg kreeg ik opnieuw het kerkje van Wulvergem in het vizier. Bij de tweede passage in het kleine dorpje had ik zowat 15 kilometer gestapt en nam ik een pauze in het café “A la Basse Ville”.
Op de terugweg naar Wijtschate passeerde ik nog enkele militaire begraafplaatsen en de mijnenkraters “Kruisstraat 12 en 14”. Hier en daar merkte ik langs de kant van de weg stapels verroeste, overgebleven obussen uit de Groote Oorlog op. Ik bereikte een tweede maal de Spanbroekmolenkrater en rondde de krater volledig. Vanaf deze hoogte geniet men inderdaad van een mooi panorama in de richting van Wulvergem en Nieuwkerke. Daarna volgde ik de wandelroute “Kraters en Mijnen”, die me terug naar Wijtschate leidde.
Het was een mooie tocht door een stukje Heuvelland met heel wat onverharde paden. Toch wel spijtig dat de mist het uitzicht beperkte.
Enkele foto’s: Wijtschate 18 december 2016
