een speciale soort: Langeafstandwandelaars

Enkele weken terug stapte ik tijdens de Euraudax-tocht van Leuven naar Lier een tijdje in het gezelschap van clubgenoot Hendrik. Onderweg vertelde hij mij dat hij in de volgende editie van het clubblad “’t Lauwenaerke” een artikel zou publiceren over langeafstandwandelaars, een speciale soort in het wandelmilieu.

In de vorige edities had Hendrik reeds enkele geslaagde en humorvolle artikels gepubliceerd, waarin hij het imaginaire wandelkoppel Kamiel en Zulma uit zijn fantasierijke brein toverde en mij volledig had kunnen overtuigen van zijn literaire en redactionele competenties. Daarom ook was ik ten zeerste benieuwd naar de nieuwe voortbrengselen van zijn vlotte pen.

Het laatste exemplaar van “’t Lauwenaerke” lag ondertussen in de brievenbus met daarin het bewuste artikel van Hendrik: “In het zog van de langeafstandwandelaars”. Opnieuw was ik vol bewondering voor zijn nieuwste stukje proza waarin hij voor zichzelf een antwoord probeert te formuleren wat mensen drijft om langeafstandswandeltochten te stappen. Hij besluit met een dubbel gevoel voor het fenomeen: enerzijds “respect” voor de fysische en mentale prestatie, maar anderzijds toch wat “onbegrip”.

Hij vertelt over zijn eerste, niet-geslaagde kennismaking met het Euraudax-wandelen en over zijn ontmoeting met Luc de Viking die hij met veel bewondering en heel terecht, gezien zijn indrukwekkende palmares, het kroonjuweel van de club noemt. Hendrik werd zelfs besmet met wat hij noemt het Vikingvirus waardoor hij dit jaar een viertal Euraudaxtochten stapte.

Ook andere clubgenoten en langeafstandwandelaars zoals Julika, Pascal en Krist passeren in het artikel de revue. Ook voor hen heeft hij veel respect en en noemt hij “serieuze kanjers”.

Proficiat Hendrik met het prachtige artikel: In het zog van langeafstandswandelaars