Wandeltocht over de zeedijk, het strand en door de duinen rond De Panne, het grootste duinengebied van onze kust.

De weergoden waren de wandelaars in De Panne gunstig gezind want het bleef er de ganse dag droog terwijl elders in Vlaanderen de regen soms met bakken uit de lucht viel.

Eerst stapte ik door de Oosthoekduinen, het Calmeynbos, de Houtsaegerduinen en het Kerkepannebos. De tocht passeerde voorbij het natuurcentrum De Nachtegaal gelegen in de Oosthoekduinen.

Ongeveer halverwege de tocht kwam ik opnieuw in de startzaal in De Panne. Ik wandelde nu over het strand langs de kustlijn in de richting van Bray-Dunes tot aan de grens met onze zuiderburen. De vloedlijn reikte bijna tot aan de voet van de duinen en het was ploeteren door het mulle zand. Voor mij lag de haven van Duinkerke. Bij de grens  wapperde de Franse vlag in de duinen. Hier verliet ik het strand en stapte doorheen de camping “Perroquet”,  gelegen midden in de duinen van Bray-Dunes. Wat verder in een horecazaak pal op de grens, “au Val d’Or”,  was de laatste rustpost en de wandelaars konden er iets eten en drinken. Natuurlijk kon men hier ook proeven van een “Picon”.  Na ruim 18 km non-stop stappen, besloot ik om er eventjes te pauzeren. Op de terugweg naar De Panne wandelde ik doorheen het prachtige duinenlandschap van het oudste natuurreservaat van Vlaanderen: het duinenreservaat de Westhoek. De wandelaars werden  beloond met een mooi stukje natuur.

Na de wandeling kregen de wandelaars nog een “Picon” aangeboden door de organiserende wandelclub uit Westende. De “Picontocht” had zijn naam niet gestolen.

Mijn fotoreportage: De Panne 22 mei 2016