Beyne-Heusay ligt aan de rand van de stad Liège boven de vallei van de Maas. De plaatselijke wandelclub “les Roteus di Houssaie” organiseerde er reeds voor de 37ste maal hun Marche Internationale du Houx. Het is een 2-daagse organisatie van deze club want men kan er zowel op zaterdag als op zondag wandelen.
We vertrokken iets voor 8 uur vanuit de startzaal voor de tocht van 42km. Het regende lichtjes en we daalden meteen af naar het lager gelegen Jupille-sur-Meuse. In dit dorp wordt het gekende bier “Jupiler” gebrouwen. Van hieruit klommen we terug uit het dal van de Maas en na wat klimwerk hadden we een prachtig panorama over de stad Liège.
We bereikten weldra de tweede rustpost in Rabosée een gehucht van Wandre. Via Cheratte stapten we verder naar Argenteau, een deelgemeente van Visé.Hier konden we voor de derde maal rusten. We vervolgden echter onmiddellijk onze tocht en we daalden nu helemaal af tot aan de rechteroever van de Maas, die we volgden tot aan de rand van Visé, het verste punt van de tocht.
Daarna wandelden we naar Richelle, een andere deelgemeente van Visé, gelegen hoog boven de Maas gelegen. Tussen Visé en Richelle volgden we het traject van de Via Mosana, de pelgrimsweg langs de Maas van Maastricht naar Namur en met bestemming het Spaanse Santiago de Compostela. Vanuit Richelle stapten we opnieuw naar Argenteau. Na enige tijd daalden we af in een bos en bereikten we het riviertje de Julienne. We bevonden ons in een prachtig natuurgebied. Aan de vijver was een chalet, waar we eventjes stopten en een Orval soldaat maakten. Dik verdiend want hHet was onze eerste stop na 25 km.
In de controlepost in Argenteau kregen we onze vijfde stempel.
Daarna daalden we opnieuw af naar het riviertje, dat we nu een heel poosje zouden volgen. Het was hier prachtig wandelen in deze mooie natuur.
We bereikten wat later voor de 2de maal de controlepost in Rabosée. Via enkele prachtige modderwegels en via het centrum van Saive liepen we nu verder naar de laatste controlepost in Queue-du-Bois, een wijk van Beyne-Heusay.
Er restte ons nog 4 km. We dienden nog een laatste keer al onze klimtalenten aan te spreken om een ware “kuitenbijter” te overwinnen.
Het was een mooie en gevarieerde wandeling geworden, gekruid met heel wat modderpaadjes en heel wat klim- en klauterwerk.
Mijn foto’s : Beyne-Heusay 3 november 2012
