De wandeltocht was een organisatie van de Wevelgemse wandelclub: de Guldenbergstappers.
De vroege starters hadden pech want een of andere onverlaat vond het blijkbaar plezant om de bepijling van het parkoers in de war te sturen. Meestal is dit het werk van onschuldige bengels en valt de averij mee, maar nu was de sabotage blijkbaar heel grondig. De medewerkers van de club waren druk bezig om de aangerichte schade zo vlug mogelijk te herstellen. Heel jammer voor de organisatoren.
Wijzelf startten wat later en konden probleemloos het parkoers afwandelen. Wij hadden ons ingeschreven voor de langste afstand. De wandeling begon met een plaatselijke lus door de Guldenberggemeente.
Daarna ging de tocht over de Leiebrug richting Lauwe, het geboortedorp van zanger en kunstenaar Willem Vermandere. Hij bezong hoe men in vroegere tijden tussen Kortrijk en Lauwe Blanche en zijn Peird kon zien: “het was van ’t schoonste op de weireld en ’t kieken weird“. Helaas was er vandaag geen spoor van Blanche en ook niet van zijn peird.
We wandelden langs de Leie, de golden river en over enkele mooie, modderige stap- en veldwegels. Vanuit de rustpost in Lauwe was er een lus die ons tot het bij Preshoekbos leidde.
Na de tweede doortocht in de rustpost wandelden we richting Kraaiveld, het hoogste punt van Lauwe. Vanaf hier kan men bij helder weer helemaal in het Westen de Kemmelberg zien. Daarna daalden we terug af tot bij de Leie. Wat verder hadden we een mooi zicht de op de mooie poort van de kloosterhoeve van de vroegere Guldenbergabdij op de andere oever. Een prachtig en pittoresk plekje van Wevelgem.
Na 27 wandelkilometers waren we terug bij de startzaal. Alhoewel ik alle paadjes van Wevelgem en Lauwe zeer goed ken en reeds meermaals bewandelde, had ik toch genoten van de tocht. Een beetje buitenlucht kan een mens toch deugd doen. Alleen spijtig dat we vandaag amper het zonnetje zagen.
Mijn foto’s: Wevelgem 27 januari 2018
Mooie verhalen.
Prachtig