“Van ’t jongste naar ’t oudste Manneken-Pis”.

We waren met de trein vanuit Kortrijk naar de hoofdstad gespoord. Omstreeks 7h20  startten we vanuit het station Brussel-Centraal, de startplaats van de tocht die ons naar Geraardsbergen zou brengen. Dit jaar organiseerden De Padstappers voor de derde maal deze tocht.  De laatste keer was 5 jaar geleden (2008) en toen was ik er ook bij en had ik genoten van een prachtige tocht (zie enkele foto’s).

Via de Grote Markt liepen we voorbij het Manneken-Pis. In de straten van de hoofdstad viel er op deze vroege zondagmorgen nog niet veel bedrijvigheid te bespeuren. Wat een tegenstelling met een gewone weekdag. Ietsje later liepen we doorheen de volkse Brusselse wijk de Marollen.  In het café “la clef d’or” aan het Vossenplein namen we de tijd voor een kop koffie. Op het plein waren de marktkramers druk bezig met het uitstallen van hun waren voor de vlooienmarkt. We liepen verder richting Zuidstation en door de straten van Anderlecht. Na 8km was er een eerste controlepost onder de brug van de Brusselse ring. We werden hier getrakteerd op een jenever of een frisdrank.

Na de controle bevonden we ons op het grondgebied van Neerpede.  Er stond veel tegenwind maar het was nog steeds droog. De tweede controle was voorzien in de watermolen van Sint-Gertrudis-Pede. Toen we deze bereikten was het ondertussen serieus aan het regenen en de wegels lagen er zeer gevaarlijk glad bij. Het was soms glijden of schaatsen en opletten om niet te vallen op de bevroren ondergrond.

In Onze-Lieve-Vrouw Lombeek was de 3de controle.  Het bleef maar verder regenen en op de wegen en paadjes bleef het regen- en smeltwater achter tussen de pap van smeltende sneeuw. Mijn wandelschoenen waren stilaan doorweekt en mijn voeten voelden kletsnat aan. Gelukkig konden we in OLV Lombeek (we waren hier halverwege) onze bagage gebruiken. In het zaaltje was het echter zo druk dat we besloten om onmiddellijk verder te stappen. Ik nam een paar droge kousen vanuit mijn bagage mee in mijn rugzak. Deze zou ik  dan aantrekken op de volgende stop.

Nu volgde er een stuk van 9km naar Denderwindeke. We planden  een stop in het café “Den Haas”, dat we volgens de routebeschrijving onderweg zouden passeren. In de verte zagen we Neigembos. Onderweg stond Danny van de Padstappers geparkeerd met materiaalpech : de zool was van zijn wandelschoen afgescheurd.  In het Neigembos moesten we stevig klimmen en de gladde ondergrond maakte het superzwaar. De weergoden waren ons vanaf nu enigszins gunstiger gezind, want het stopte met regenen. De paraplu verdween definitief in de rugzak. Wat later kwamen we voorbij de “Kapel van Bevingen”. In Denderwindeke namen we even de tijd om eventjes uit te blazen en we dronken iets in het café. Daarna lieten we onze controlekaarten afstempelen in de controlepost. We hadden inmiddels 33km afgelegd.

We naderden stilaan grondgebied Geraardsbergen. De volgende etappe zou ons naar Waarbeke brengen. We hielden nog een korte rust in café Colorado in Nieuwenhove (Geraardsbergen) en nog eens vlak voor de controle in Waarbeke. Er bleven van hieruit minder dan 10km te stappen.

We vervolgden de tocht en we moesten even klimmen tot boven op de Bosberg, waarna een lange, gladde en gevaarlijke afdaling volgde door het Raspaillebos. Toen we het bos verlieten zagen we de kerk van Onkerzele liggen. Hier was de laatste controlepost.

In het laatste stuk moesten we nogmaals klauteren en we kwamen bijna bij de kapel boven op de Oudenberg. Daarna volgde de afdaling naar de Markt van Geraardsbergen, waar het oudste Manneken-Pis, ons einddoel, staat. In het bezoekerscentrum de “Permanensje” werden we nog getrakteerd op een Tongerlo en wat later bereikten we de finish (De Spiraal) in Geraardsbergen.We hadden een mooie maar zware tocht beleefd, die we ons door de omstandigheden (sneeuw, regen, ijs en zon) nog lang zullen herinneren. Met dank aan het ganse team van de Padstappers.

Hier kun je de foto’s bekijken : Manneken-Pis 28 januari 2013

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

•